Nasıl bir sevgidir ki bu , uyukusuzluğa yorgunluğa rağmen sonsuz bir özveri ile bağlılık mümkün olsun...
Kızım, birtanem, hayatım,
Daha 1 aylık bile olmadın ama seni ilk gördüğüm an itibariyle yüreğim sevginle doldu,
Sevgin o kadar ağır geldi ki sana bakıp ağlamaktan kendimi alamıyorum bazen... Kendimi ilk defa bu kadar az düşünüyorum... Gündüzüm , gecem sensin, hep sen...
Boncuk boncuk bakıyosun seni beslerken, o kadar masum bakıyosun ki bel ağrısından ölsemde, boynum tutulsada gece kafamı tutamayacak derecede uyukum olsada o bakış bana yetiyo...
Her gün yeni bir yönün ortaya çıkıyo, her gören seni babana benzetiyo :)) Ama sanırım gamzelerini benden almışsın:))
Yaklaşık 1 haftadır gözlerinle bizleri takip edebiliyosun, ani seslerde tepki verebiliyosun, sanırım hala refleks ağırlıklı olsada bazen gözlerimizin içine bakarak bize gülüyosun... Senle konuşurken bizi dinliyosun. Baban sana gitar çalıp şarkılar söylüyo:)
Bu günlerde anneannen ve ninen seni emziğe alıştırma konusunda baya uğraş veriyolar , ilk zamanlar karşı çıksamda sanırım benim senden uzak kalmak zorunda kalacağım zamanlarda yegane kurtarıcıları olacak...
Seni çok seviyorum...
