uzun bir aradan sonra...

Duru bugün 6 ay 6 günlük...
Her zaman söylenen yaşamadan anlam kazanmayan klişe cümleyi bende söylicem" zaman çok çabuk geçiyor." Gülümsesi, güldü, kahkaha attı, tepki verdi, uzandı, dokunmak istedi, yuvarlandı derken günler geçip gidiyor... Duru 4 aylıkken işe başladım , söyledikleri kadar zormuş o tatlı yumurcağı evde bırakmak... Bir yandan çok kötü hissediyor insan bir yandanda kendini avutuyor, kızım ve kendim için çalışıyorum diyerek... evet kendim için , ve dolayısıyla kendim için diyerekte yine kızım için... Bu konu çok detaylı uzun uzun anlatıcam ama minnoşum şimdi uyandı yanında olmam gerek... ( Grip oldum 4 günlük bayram tatilini rezil ettim maskeli kucaklamak ne zormuş, koklayamamak ...)

Kızım, birtanem, hayatım...

Nasıl bir sevgidir ki bu , uyukusuzluğa yorgunluğa rağmen sonsuz bir özveri ile bağlılık mümkün olsun...
Kızım, birtanem, hayatım,
Daha 1 aylık bile olmadın ama seni ilk gördüğüm an itibariyle yüreğim sevginle doldu,
Sevgin o kadar ağır geldi ki sana bakıp ağlamaktan kendimi alamıyorum bazen... Kendimi ilk defa bu kadar az düşünüyorum... Gündüzüm , gecem sensin, hep sen...

Boncuk boncuk bakıyosun seni beslerken, o kadar masum bakıyosun ki bel ağrısından ölsemde, boynum tutulsada gece kafamı tutamayacak derecede uyukum olsada o bakış bana yetiyo...

Her gün yeni bir yönün ortaya çıkıyo, her gören seni babana benzetiyo :)) Ama sanırım gamzelerini benden almışsın:))

Yaklaşık 1 haftadır gözlerinle bizleri takip edebiliyosun, ani seslerde tepki verebiliyosun, sanırım hala refleks ağırlıklı olsada bazen gözlerimizin içine bakarak bize gülüyosun... Senle konuşurken bizi dinliyosun. Baban sana gitar çalıp şarkılar söylüyo:)

Bu günlerde anneannen ve ninen seni emziğe alıştırma konusunda baya uğraş veriyolar , ilk zamanlar karşı çıksamda sanırım benim senden uzak kalmak zorunda kalacağım zamanlarda yegane kurtarıcıları olacak...

Seni çok seviyorum...

Duru geldi...

22 Mayıs 2009 , kızım Duru kızım 13:45 itibariyle doğdu...
Milattan sonrası başladı artık hayatımda :))
Uzun uzun doğumu ve sonrasını anlatıcam sizlere ama kızım daha 17 günlük olduğundan fazla zamanım yok...
Tek söyleyebileceğim böyle bir sevgi, böyle bir bağımlılık yok başka bu hayatta...

Az kaldı...

Kızımın doğmasına çok ama çok az kaldı...
Heyecan ve yanında tarif edilemez bir sürü duygu ile beraber günler geçiyor , ama geceler Duru'nun kıpırdanışları ve uyuku bozukluğuna bağlı kabuslarla sürekli bölünüyor. Hatta bazen bölünmekten öte sabaha kadar bekleyişler başlıyor cam önünde, güneşin doğmasını beklemek sabır istiyormuş bunu anladım bu sürede ama o ilk ışıklar yokmu, süper... İnsan güneşin ilk ışıkları ile birlikte yeniden doğuyor, yüzünüzde ilginç bir gülümseme...

Evet, benim hayatımın miladına az kaldı...
Kendimi unuttum bile , varsa yoksa O'nun sağlığı...
Bakalım birdaha ki görüşmemiz ne zaman lacak,
milattan önce mi sonra mı?
:))

Bu hafta 38. haftamız yani (bayanlar sanırım daha iyi anlayacaktır) çok az vaktimiz kaldı!!!
Heyecanlı mıyım ? Kesinlikle evet...
Enterasan bir duygu , sanki dünyada tek siz hamilesiniz ve siz ilk doğumu yapacakmışsınız gibi hissediyor insan bazen... Sonra diyorum ki ,Nihan saçmalama sen ne ilk ne sonsun, bu doğal bir süreç, sende bunu yaşamaya hak kazanan şanslı kadınlardansın...
Düşünüyorumda bu gerçekten bir şans, bir bebeğim olacağını öğrendiğimde önce bunun şans olmasını değil şaşkınlığını hissettim ama zaman geçtikçe, kızımı hissettikçe, onla konuştukça bu durumu her kadının yaşaması gerektiğini düşündüm...
Yaşayamayanlara umarım bir gün nasip olur, tıp o kadar ilerlediki lütfen ümidinizi yitirmeyin, birçok doktor kesinlikle olmaz demeden vazgeçmeyin... Eğer sonuç kesinlikle olumsuzsa, bir bebeğin doğum sürecini yaşamadan , doğmuş ama anne ve babası tarafından yalnız bırakılmış sevgiye muhtaç binlerce yumurcak olduğunuda unutmayın... Annelik için evet hamilelik ve doğum çok büyük anlar ama , bir bebeği büyütmek ve yetiştirmenin de çok çok önemli değerli olduğu bir gerçek...

Merhaba,
Bir bebeğim olacağını öğrendiğim anın hayatımda milat olmasının ardından araştırma geliştirme ve paylaşma özelliklerimin geliştiğini fark ettim...
Evet minik bir kızım olacak...
Çok az kaldı, 38 haftamız tamamlandı , ama düşündükçe aslında tamamlanan zamanın ne kadar az olduğunu fark ediyorum...
Aslında fark ettiğim bir sürü şey daha var...
Bu bir başlangıç olsun , bu sayfada kızımdan, hayatımdan , hayattan bahsedicem...
İlk yazımın sonu...