Az kaldı...

Kızımın doğmasına çok ama çok az kaldı...
Heyecan ve yanında tarif edilemez bir sürü duygu ile beraber günler geçiyor , ama geceler Duru'nun kıpırdanışları ve uyuku bozukluğuna bağlı kabuslarla sürekli bölünüyor. Hatta bazen bölünmekten öte sabaha kadar bekleyişler başlıyor cam önünde, güneşin doğmasını beklemek sabır istiyormuş bunu anladım bu sürede ama o ilk ışıklar yokmu, süper... İnsan güneşin ilk ışıkları ile birlikte yeniden doğuyor, yüzünüzde ilginç bir gülümseme...

Evet, benim hayatımın miladına az kaldı...
Kendimi unuttum bile , varsa yoksa O'nun sağlığı...
Bakalım birdaha ki görüşmemiz ne zaman lacak,
milattan önce mi sonra mı?
:))